فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT)، ابزاری اساسی در تسریع دستیابی به اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد شناخته میشود. نیاز به تجهیز جمعیتها به مهارتهای دیجیتالی ضروری اکنون به رسمیت شناخته شده است. سوادآموزی، مهارتهای فنی و نرمافزاری از جمله فواید استفاده از فناوریهای دیجیتالی است.
کارگاهی در گردهمایی حاکمیت اینترنت در ژنو، با نمایش نیاز روزافزون به گسترش فرهنگ سوادآموزی دیجیتال بر فعالیتهای تعهد شده توسط عدهای از ذینفعان برای مهارتآموزی در این زمینه تاکید کرد.
این کارگاه چندجانبه توسط کارگروه اقدام کسب و کار در حمایت از جامعه اطلاعاتی (BASIS) اتاق بازرگانی بینالمللی(ICC) و به ابتکار مرکز مطالعات سیاستهای اروپا، دولت مکزیک و فدراسیون اتاقهای بازرگانی و صنعتی هندوستان (FICCI) برگزار شد.
پژوهشهای اخیر نشان میدهد بیش از 50 درصد از جمعیت بزرگسالان در 28 کشور عضو سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) تنها قادرند از سادهترین قابلیتهای کامپیوترها مانند نوشتن ایمیل و کار با اینترنت استفاده کنند و هیچ یک از مهارتهای فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) را ندارند. علیرغم توجه بیشتر به فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) در سیاستهای آموزشی، امکانات و فناوریهای کلاسهای صحرای آفریقا برای رفع نیازهای قرن 21 بازار کار کافی نیست.
«توماس وایت هد (Thomas Whitehead)» از BT گفت: «گردهمایی حاکمیت اینترنت تلفیقی از تلاش دولتها، کسب و کارها و جامعه مدنی برای کمک به همتراز کردن مهارتهای افراد برای همکاری با یکدیگر جهت دستیابی به آینده تکنولوژیکی در حال رشد است.
در زیر به 5 نکته کلیدی از بحث اشاره میکنیم:
1) معلمین به منابع و مهارتها مجهز شوند
«جان چیپندال (Jon Chippindall)»، معلم و عضو پروژه Barefoot Computing نهاد BT، از یک پیشدبستانی در منچستر، انگلستان به این برنامه پیوسته است تا تجربیاتش در رابطه با منابعی که برای آموزش برنامهنویسی مورد استفاده قرار داده است را به اشتراک بگذارد.
آقای چاپیندال فرآیند یادگیری را به یک دایره متقاطع تشبیه میکند و میگوید: «زمانی که کنجکاوی دانشآموزان آغاز میشود، زمانشان را صرف این کنجکاوی میکنند.»
به گفته «ثمر بابا (Samar Baba)» موسس و مدیرعامل موسسه توصل (موسسه پیشگام تغییر جامعه در زمینه فناوری و ایجاد ارتباط با دیگر جوامع است)، تنها 40 درصد از مدارس تونس به این برنامه Barefoot Computing) نهاد (BT پیوستهاند.
دولت تونس با کمک نهاد IEEE تلاش میکند تا مدارس هوشمند (از تکنولوژی مانندکامپیوتر ولپ تاب استفاده میکنند) ایجاد کند و کارگاههایی درباره چگونگی استفاده از اینترنت، برنامهنویسی جهت تشویق کودکان و دورههای برنامه نویسی C++، JAVA Pyton برای کودکان بزرگتر برگزار کند.
ثمر بابا افزود: «ما محتواهایی حاوی اطلاعات درسی، ویدئوهایی که تا 200% به یادگیری مطالب درسی کمک میکند و غیره را ارائه میدهیم.»
2) هدایت استعدادهای جوانان کلید تعهدشان است
نیاز به توانمندسازی جوانان و افزایش حضور آنها در گفتوگوهای سیاستی حیاتی است. این امر به درک فاصله مهارتی آنها در فضاهای در حال گسترش آنلاین کمک میکند.
سفیر «ادوارد چویی (Edward Choi)» میگوید: «علیرغم دسترسی 90 درصدی جوانان هنگ کنگ به موبایل یا تبلت تعداد اندکی به علت عدم آگاهی یا نداشتن انگیزه کمتر با حاکمیت اینترنت سر و کار دارند.»
3) همکاری دولت و بخش خصوصی تاثیرگذار است
در ارتباط با همکاری دولت و بخش خصوصی میتوان به ژاپن اشاره کرد که نیروی انسانی خود را با استفاده از ITجهت حمایت از سیاستهای دولت در افزایش بهرهوری بسیج کرده است.
در تاکید بر اهمیت ارتقا مهارتهای دیجیتالی به عنوان ابزاری برای افزایش بهرهوری کارکنان در ژاپن (که یکی از کمترین آمارهای بهرهوری را در میان کشورهای عضو G7 دارا است). «کنتا موچیزوکی (Kenta Mochizuki)» به توضیح چگونگی همکاری شرکت یاهو در ژاپن با دولت و دانشگاه سایبری ژاپن برای ارائه دوره آموزشی مجازی برای ایجاد فروشگاه و نحوه تعامل با مشتریان پرداخت.
4) استفاده از تکنولوژی برای افزایش نوآوری
«ویرات بهاتیا (Virat Bhatia)»، از فدراسیون اتاقهای بازرگانی و صنعتی هندوستان از برنامه بلندپروازانه سوادآموزی روستایی هندوستان برای سوادآموزی به 16 میلیون زن خانهدار تا مارس 2019 خبر داد.
«مهمترین بخش از این برنامه غلبه بر چالشهایی است که در جهت سوادآموزی دیجیتالی و آموزش سایر مهارتها (که به صورت ویدیویی ارائه خواهد شد و به مهارتآموزی سریعتر از روش ارائه اطلاعات به صورت مکتوب کمک میکند) با آنها مواجهایم.»
ویدیو میتواند نقش کاتالیزور را جهت ارتقا مهارتهای سوادآموزی دیجیتال در برنامه بلندپروازانه سوادآموزی هندوستان ایفا کند. این برنامه بلندپروازانه شامل استفاده از روشهای جدید پرداختهای نقدی، کیف پول دیجیتالی، بانکداری الکترونیکی و انتقال دادههای ساختاریافته است.
5) همکاری با جوامع محلی برای درک ساختار محلی
دسترسی زنان و دختران به اینترنت در کشورهای درحال توسعه در حدود 25 درصد کمتر مردان است.
«شارادا سرینیواسان(Sharada Srinivasan)»، از نهاد one world connected با تاکید بر ارزش شبکههای آموزشی همسالان، آنان را تکیهگاهی برای مشارکت طولانیمدت و مسیری موثر برای ایجاد شایستگی خصوصا نوآوریهای جنسیتی دانست و گفت: «شبکههای آموزشی همسالان ایجاده شده با مهارتهای دیجیتالی پایدارند، زیرا مردم در فضای مجازی به دنبال اشتراکات هستند.»
خانم سرینیواسان با اشاره به اهمیت شناسایی قهرمانان توصیه کرد: «از فضای کنونی استفاده کنید. نیازها و مشکلات را در هر مرحله به طور صحیح شناسایی کنید.»