بسیاری از مفسران اظهار کردند که تجارت مختص کالا نیست. تجارت به اطلاعات نیز اختصاص دارد. کالاها در بازارها انبار می‌شوند تا زمانی که اطلاعات آن‌ها را انتقال دهند. مطمئناً، کسب و کار تأمین مالی در طول زمان تکامل یافته است. تبادل اطلاعاتی که زمانی با «لوح‌های رُسی بابل باستان» انجام شد، اکنون بر مبادلات الکترونیکی حجم‌های گسترده‌ای از داده‌های بزرگ متکی است.

تأمین مالی تجاری، معمولاً به ارائه خدمات تأمین مالی و کاهش ریسک اطلاق می‌شود که به شکل سنتی توسط بانک‌ها ارائه می‌شد اما اکنون به موسسات غیربانکی مالی و سایر واسطه‌ها مانند ارائه‌دهندگان بزرگ خدماتی در حال گسترش است. اتاق بازرگانی بین‌المللی (ICC) در سال 1923، اولین اصطلاحات تجارت بین‌الملل خود را منتشر کرد. آخرین نسخه اینکوترمز 2010 همچنان استفاده می‌شود و اکنون تجدیدنظر نسخه‌ی اینکوترمز 2020 آغاز شده است.

تنها به چارچوبی مشترک برای کمک به استانداردسازی اصطلاحات نیاز بود، بنابراین، نهایتاً چارچوب مشترکی برای استانداردسازی روش‌ها نیاز بود. چندین کتاب مقررات برای استفاده‌ مشترک روزانه، شامل مقررات متحدالشکل اعتبارات اسنادی ICC (موسوم به UCP600) و قوانین متحدالشکل ضمانت‌نامه‌های عندالمطالبه (URDG) وجود دارد. این دستورالعمل‌ها نه تنها ابزارها را مشخص می‌کنند، بلکه مهم‌تر از هر چیز، تعیین می‌کنند که مطابق با ارائه پرداخت اسنادی، چه انتظاری از طرفین وجود دارد.

اخیراً، تعاریف استاندارد از روش‌های نجیره تأمین مالی (SFC) در سال 2016، با اقدامات مشترک انجمن‌های صنعت پیشرو منتشر شد. این تعاریف، شفافیت موردنیاز را درون جامعه جهانی SFC ارائه می‌کنند که به هم‌راستایی محصولات SFC با انتظارات بازار کمک می‌کند.

امروزه، تحولات سریع در فن‌آوری‌های جدید، نحوه نگرش به تجارت و تأمین مالی زنجیره عرضه را دستخوش تغیر می‌کند. کسب و کارها به دنبال راه‌حل‌هایی هستند که کنترل بیش‌تر و قدرت دید بهتری را درون اکوسیستم زنجیره‌ تامین به ارمغان می‌آورند. تأمین‌کنندگان مالی به دنبال ابزارهایی هستند که از پیروی از مقررات پشتیانی کنند و استفاده از سرمایه را بهینه خواهند کرد. انواع فن‌آوری‌ها، از تشخیص کاراکتر [1]نوری (OCR) و هوش مصنوعی (AI)[2] تا دفتر کل توزیع‌شده (DLT)[3] و قراردادهای هوشمند فعالانه معرفی می‌شوند. راه‌حل‌ها می‌توانند به نحوی ساخته شوند که بدون نیاز به تعامل با انسان، کاملاً اتوماتیک باشند. برای مثال، بنگاه‌های بیش‌تر و بیش‌تری در حال اجرای فرآیندهای مبتنی بر هوش مصنوعی AI هستند که به وسیله‌ آن‌ها می‌توانند صورتحساب‌ها را به صورت اتوماتیک تأیید کنند و هنگامی که به ضوابط از پیش‌ تعیین‌شده دست می‌یابند، آن‌ها را به تأمین‌کننده‌ مالی‌ ارسال نمایند.

همزمان، تلاش برای تطابق مقررات صنعت آغاز شده است، در عین حال اصول پایه برای مشارکت‌کنندگان بازار را حفظ می‌کنند. ICC، UCP600 خود را با ارائه‌ نسخه آزمایشی اسناد به صورت الکترونیک یا بخشی الکترونیک (eUCP) تکمیل کرده است و نیاز به تجدیدنظر قوانین متحدالشکل تعهد پرداخت بانکی (URBPO) را شناسایی کرده است.

نظرسنجی جهانی ICC درباره تأمین مالی تجاری 2018 نتیجه‌گیری می‌کند که صدور خودکار اعتبارنامه می‌تواند تا 60%  در زمان و تا 70% در تعداد کارمندان تمام وقت صرفه‌جویی کند. به علاوه، این نظرسنجی نشان می‌دهد که بانک‌ها با مقادیر بیش‌تر دارایی تجاری، بیش‌ترین افزایش در فعالیت SCF (سالانه بیش از 30%) را گزارش کرده‌اند. اگرچه برنامه‌های SFC به مقدمات اولیه نیاز دارد که بر اساس پیچیدگی و سطح انسجام متفاوت خواهد بود، اتوماسیون بیش‌تر، هزینه پشتیبانی بین اکوسیستم زنجیره‌ تامین را کاهش می‌دهد. تعدادی از ویژگی‌های عمومی، این برنامه‌ها را از تجارت سنتی متمایز می‌کند. به عنوان نمونه:

• دیجیتالی‌سازی فرآیندهای اجرا
• جریان مستمر داده‌ها که می‌تواند بین بسیاری از مبادلات تقسیم شود
• اثر شبکه‌ای که برای ذخیره جریان داده ایجاد می‌شود

رشد SCF که با حرکت همگانی بازار به سمت دیجیتالی‌شدن همراه می‌شود، به دسته‌بندی جدیدی نیاز دارد تا راه‌حل‌های مبتنی بر اسناد فیزیکی را از راه‌حل‌هایی که مبنی بر جریان دیجیتالی داده‌ها هستند، متمایز کند. در حالی  نقش تأمین مالی سنتی تجارت تغییر نمی‌کند، دسته‌بندی جدیدی از «جریان داده‌های بزرگ» می‌تواند به شکل مفیدی جهت توضیح راه‌حل‌هایی اتخاذ شوند که بر تبادل داده‌ها در راستای کیفیت‌های ذکر شده متکی است. اعتبارات اسنادی و ضمانت‌نامه‌های الکترونیک، ممکن است نهایتاً به این دسته‌بندی جدید افزوده شود، زیرا اگر مبادلات تکرار نشوند و مقادیر اقتصادها کسب شوند، محتمل نیست که طرفین روش الکترونیک را اجرا کنند. در حالی که پیچیدگی هر جریان دیجیتالی داده متفاوت خواهد بود، همگی مجموعه‌ای از منافع مشترک را به اشتراک خواهند گذاشت که عبارتند از:

• پردازش سریع‌تر و افزایش بازده‌های عملیاتی
• کنترل بیش‌تر و قدرت دید بهتر
• کاهش ریسک
• تلاش برای بهینه‌سازی سرمایه و
• توانایی بیش‌تر برای مدیریت دسترسی به نقدینگی

جریان‌های دیجیتال داده‌ها می‌توانند چندین روش تجارت و زنجیره تأمین مالی را دربرگیرند. برای مثال، کسب و کار شرکتی می‌تواند به هر دو نوع تأمین مالی پرداختی و دریافتی جهت تراز کردن ترازنامه علاقه‌مند باشد که از طریق برنامه‌ریزی منابع سازمانی[4]متمرکز مدیریت می‌شود. جریان‌های دیجیتال داده‌ها نیز با فن‌آوری‌های در حال ظهور مانند دفترکل توزیع‌شده مطابق می‌شوند. شناخت این دسته‌بندی جدید به قانونی کردن و رسمیت بخشیدن به بازار در حال ظهور و تمایز راه‌حل‌هایی که با داده‌ها بر مبنای اسناد سنتی و یا روش‌های مشخص سروکار دارند، کمک خواهد کرد.